Daar waar ooit een Japanse keizer verdronk tijdens een veldslag wordt nu jaarlijks een matsuri gehouden om deze geschiedkundige gebeurtenis te herdenken. Een fascinerende dag……Jean, Samuel, Jessica en ik waren al vroeg op pad om op tijd te komen voor het festival. De shinkansen van 8:48 uur vanaf Hakata naar Shin-Shimonoseki en daar met een lokale trein terug na ar Shimonoseki. Daar kwamen we al snel een korte stoet van traditioneel geklede vechtersbazen en aanhang tegen die op weg waren naar een tempel.
Een stukje verder was er weer een hele stoet van vrouwen die in dikke kimono’s werden rondgereden met de bijbehorende hofdames. Af en toe deden ze een paar trage passen, waarbij je draaiende bewegingen maakten met hun geta’s over de straat slepend.
Ondertussen liepen wij verder langs de stoet en kwamen ook in gesprek met een politicus, die meegedaan had aan de burgemeesterverkiezingen van enkele maanden daarvoor. Helaas voor hem verloren en daardoor stond hij niet als notabele in een van de legervoertuigen die ook in de stoet meereden.
Tegen de middag gingen wij weer even naar de vismarkt en kochten daar wat sushi en kogelvis. Die taaie visreepjes, die in het verleden ook populair zijn (geweest) voor een pijnlijke zelfdoding. Gelukkig waren deze met vakmanschap gesneden en gereinigd. Daardoor hebben we geen tetrodotoxine binnengekregen :-).
Na de lunch ging het festival verder met een ceremonie in een grote shinto-shrine waar de eerder rondgereden dames met trage tred over een soort catwalk heen en weer liepen. Verderop speelde een flinke taiko-band met shamisen getokkel en zang een lange ballade en was er nog een korte vlootschouw, die al met al niet zoveel voorstelde.
Bijbehorend geluid en beeld…..
Uiteindelijk liepen we terug door de in 1958 (!) geopende voetgangerstunnel onder de Kanmon Straat. In Moji op Kyushu was er ook nog een feestje gaande met een bandje oudere rock-‘n-rollers. Na nog even een oude herensociëteit, waar Einstein ooit had geslapen, bezocht te hebben, doken we een kleine izakaja. Daar was ik al eerder geweest en ook ditmaal raakten we direct aan de praat met Japanse mensen. De izakaja’s zijn echt een plek waar je meteen aan de praat raakt met allerlei mensen. Hier spraken we o.a. met een oudere jazzzangeres, die ons nog wat filmpjes liet zien van optredens. Fascinerend.
We sloten de dag af met een etentje in een Frans/pizza restaurant met ongewone achtergrondmuziek. Piano en trompet. Veel te hard om nog rustig te kunnen dineren. Blij dat we niet te dicht bij het podium zaten.
Al met al een welbestede dag. En niet in de laatste plaats dankzij het fijne groepje mensen. Je bent met zijn allen in den vreemde, maar met toch veel gemeenschappelijke doelen. Een beetje Japans leren en ondertussen een beetje genieten van de Japanse cultuur en natuur. Afwisselend met wie je op pad bent, maar je kunt wel met de meeste mensen goed een gesprek voeren en je ervaringen hier delen.
